Τί τρώς και είσαι τόσο γλυκός;
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πως θα χαρακτηρίζαμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.
Είμαστε άραγε γλυκοί; Ξινοί ή βγάζουμε μια πικρίλα; Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι τυχαία και έχουν να κάνουν με τη διατροφή μας.
Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως οι διατροφικές μας επιλογές «φωτογραφίζουν» τη διάθεση μας, δηλαδή τα συναισθήματα που νιώθουμε μας κατευθύνουν στην επιλογή συγκεκριμένων τροφών με σκοπό να τα «ελέγξουμε» ή να τα ξεσπάσουμε. Είναι πολλές οι φορές που χρησιμοποιούμε τις γευστικές ποιότητες του φαγητού ως μέσο προκειμένου να αντιμετωπίσουμε, να ρυθμίσουμε την ψυχολογική μας κατάσταση ή ακόμα και να εξαλείψουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα.
Ιατρική εξήγηση: Εκτός από τη χημική σύσταση, οι τροφές έχουν οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η υφή, η γεύση, η οσμή και άλλα, τα οποία συντελούν στην τελική αίσθηση που αποκομίζει ο άνθρωπος από την τροφή του. Οι τροφές αυτές κινητοποιούν και άλλους μηχανισμούς του εγκεφάλου, που συνδέονται με τη συναισθηματική μας κατάσταση. Συγκεκριμένα, η διάθεση του ανθρώπου καθώς και η συμπεριφορά του ρυθμίζονται από κάποιες ουσίες που έλκονται από τον εγκέφαλο και συμμετέχουν στη λειτουργία του νευρικού συστήματος. Οι ουσίες αυτές ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Έτσι, όταν ο εγκέφαλος αντιληφθεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην τροφή που καταναλώνεται, ενεργοποιεί τους μηχανισμούς που θα παράγουν σε μεγαλύτερη ποσότητα κάποιον νευροδιαβιβαστή, με αποτέλεσμα η βρώση να συνοδευτεί και με τα ανάλογα συναισθήματα.
Η γλυκιά γεύση έχει ως θετικό αποτέλεσμα την αγάπη, την χαρούμενη διάθεση και την ικανοποίηση. Αλήθεια είναι. Δεν έχετε προσέξει πως αφού φάμε σοκολάτα, ξεχνάμε όλα σμας τα προβλήματα και ξαφνικά… αγαπάμε όλο τον κόσμο; Δεν υπάρχει καμία αντιπάθεια που λίγη σοκολάτα να μη μπορεί να λύσει (εντάξει, κάποιες δε λύνονται ούτε αν βουτήξουμε σε σοκολατένια λίμνη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Σκεφτείτε πόσο συμπαθούμε έναν άνθρωπο που τον αποκαλεούμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, γλυκό. Ή πόσο νοσταλγούμε μια γλυκιά εμπειρία ή ανάμνηση. Από την άλλη, η γλυκιά γεύση μπορεί να έχει ως αρνητικό αποτέλεσμα την προσκόλληση στον άλλο. Με άλλα λόγια, αν υπερβάλλουμε στο θέμα των γλυκών 
μπορούμε να νιώσουμε ότι ο Άλλος είναι το κέντρο του σύμπαντος και εκείνος, με τη σειρά του, να νιώσει φυλακισμένος. Επίσης, η υπερβολική ροπή προς το γλυκό μπορεί να προκαλέσει βαρεμάρα και απάθεια. Και μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που θεωρούμε πιο γλυκούς απ’ όσο θα θέλαμε, τους λέμε «γλυκερούς» και τους βαριόμαστε θανάσιμα.
Η ξινή γεύση έχει ως θετικό αποτέλεσμα συναισθήματα όπως χαρά, αγαλλίαση και αποφασιστικότητα ενώ ως αρνητικό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει ροπή προς κριτική. Τυχαίο, είναι, νομίζετε, που τους λέμε ξινούς όλους αυτούς που κριτικάρουν τους άλλους συνέχεια;
Η αλμυρή γεύση φέρνει ενθουσιασμό, κουράγιο και δύναμη. Ενδεχομένως, όμως, μπορεί να φέρει και εσωτερική αναταραχή. Με άλλα λόγια, αν τρώμε συνέχεια αλμυρά μπορεί να είμαστε συχνά στην τσίτα.
Η πικρή γεύση προκαλεί ενδοσκόπηση. Η πικρίλα, δηλαδή, μας κάνει να στρεφόμαστε στον εαυτό μας και να προβληματιζόμαστε. Από την άλλη, μπορεί να έχει ως αρνητικό αποτέλεσμα μια αυστηρότητα και μια λιτότητα μεγαλύτερη από το συνηθισμένο. Είπαμε, μην μονάσουμε κιόλας. Μην ξεχνάμε και την αίσθηση που βγάζουν οι άνθρωποι όταν τους αποκαλούμε «πικρούς», «πικρόχολους» ή λέμε ότι «βγάζουν μια πικρίλα» και μια κυνικότητα.
Η πικάντικη γεύση έχει ως θετικό αποτέλεσμα την γείωση και την κατανόηση. Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να μιλήσουμε με τον/την σύντροφό μας για τα προβλήματα της σχέσης μας, καλό είναι να πάμε σε ένα μεξικάνικο. Βέβαια, το πικάντικο μπορεί να προκαλέσει, στην αρνητικήτου όψη, έξαψη και θυμό. Οπότε αυτό που λέγαμε για το μεξικάνικο είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν είναι να τα πάθουμε και τα δύο, καλύτερα πρώτα να θυμώσουμε και μετά να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και να τα βρούμε. Ας μην ξεχνάμε πως τα πικάντικα μπορούν να αυξήσουν και τη λίμπιντο.
Η στυφή γεύση προκαλεί ένα ρεαλισμό στην αντιμετώπιση των πραγμάτων. Μπορεί, όμως, να προκαλέσει και το αίσθημα της καταπίεσης και, γενικότερα, να μας κάνει να «κολλήσουμε» σε σκέψεις και να μην ξεκολλάμε με τίποτα. Σε φάσεις που νιώθουμε καταπιεσμένοι και πολύ ξενερωμένοι με ανθρώπους και καταστάσεις δε νιώθουμε μια στυφή γεύση στο στόμα μας;
Φυσικά αποκρυπτογραφώντας το συμπεριφοριστικό και εσωτερικό ψυχικό εσωτερικό κόσμο, μας δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίσουμε τη σωστή διαιτητική και ψυχολογική αγωγή με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Εσείς λοιπόν... τι σκοπεύετε να φάτε σήμερα;
Πηγή: thessalonikiartsandculture